In mijn hoofd en planning was vandaag mijn laatste les bij de vierjarige ETS-Bijbelcursus van het Evangelisch College. Het leven is keuzes maken en daar hoort ook stoppen bij (soms).
Maar vorige week werd ik gebeld, iets over half acht, door Anneke: “Hermineke, je klas zit vol studenten, maar we missen jou. Wil je nog komen?” Maar Goudriaan en Gouda klinken wel bijna hetzelfde, maar er ligt wel die vermaledijde Lek tussen, inclusief pont. Om half negen stond ik voor het lokaal, mijn oren spitste zich en mijn mond viel open. De studenten hadden mijn hand-out van het studentenplaza gehaald en waren gewoon met de les begonnen.
Ik stapte naar binnen, onder de indruk van de leergierigheid om ook zonder docent in Richteren te duiken. De docent-student schoof weer op haar plekje, nadat ze me haarfijn vertelde wat ze al gedaan hadden en waar ik kon beginnen, en ik mocht het overnemen.
Dat was mijn laatste les, om nooit te vergeten. Indrukwekkende herinnering. Ze redden het prima zonder docent. Als dat geen geruststellende gedachte is…
En nu weer meer creativi-tijd voor Hermineke.nl