Gisteren werden wij (alle eer aan Jan overigens) uitgekozen tot Beste Graslandboer van 2020. Een beetje verlaat, maar daar kijkt op dit moment niemand meer raar van op.
Een titel waar we best trots op zijn, want we proberen ‘gewoon’ te boeren op een manier die past bij de streek. Zoals Jan het zegt: “Je moet luisteren naar de grond”. In de Alblasserwaard groeit gras, veel gras en dat moet je dus op z’n mooist proberen te gebruiken. Vakmanschap op een paar vierkante kilometer. Verantwoording dragen voor dat stukje schepping.
En gisteren raakte de hemel dit stukje aarde even. Het was de sterfdag van mijn vader, iemand die altijd bewuste keuzes maakte, nadacht voordat hij sprak of handelde en daardoor een geweldige sparring-partner was voor ons over de boerderij. Zijn kritisch-opbouwende vragen, zijn scherpe blik, zijn eigen gedachten over boer-zijn. Hij maakte ons scherp en sterk om niet de mainstream te volgen, maar eigen keuzes te maken. Met succes!
Vanaf nu wordt 1 februari een dag met 2 herinneringen; een knipoog van boven en een bemoediging op aarde om weer verder te boeren.