Categorie op Evangelisch College

In mijn hoofd en planning was vandaag mijn laatste les bij de vierjarige ETS-Bijbelcursus van het Evangelisch College. Het leven is keuzes maken en daar hoort ook stoppen bij (soms).

Maar vorige week werd ik gebeld, iets over half acht, door Anneke: “Hermineke, je klas zit vol studenten, maar we missen jou. Wil je nog komen?” Maar Goudriaan en Gouda klinken wel bijna hetzelfde, maar er ligt wel die vermaledijde Lek tussen, inclusief pont. Om half negen stond ik voor het lokaal, mijn oren spitste zich en mijn mond viel open. De studenten hadden mijn hand-out van het studentenplaza gehaald en waren gewoon met de les begonnen.

Ik stapte naar binnen, onder de indruk van de leergierigheid om ook zonder docent in Richteren te duiken. De docent-student schoof weer op haar plekje, nadat ze me haarfijn vertelde wat ze al gedaan hadden en waar ik kon beginnen, en ik mocht het overnemen.

Dat was mijn laatste les, om nooit te vergeten. Indrukwekkende herinnering. Ze redden het prima zonder docent. Als dat geen geruststellende gedachte is…

En nu weer meer creativi-tijd voor Hermineke.nl

Soms ontstaan er opeens nieuwe situaties. Mijn dozen vol playmobile stonden nog in het lokaal waar ik met een klein groepje intervisie had. Eéntje bracht een casus in en het floepte er bij mij zomaar uit: “Zet maar neer met playmobile”…

ik ben nog onder de indruk van de impact!

Het daagt me uit om verder na te gaan denken over een structurelere toepassing van playmobile bij intervisie. Ik zie mogelijkheden…wordt vervolgd, denk ik zomaar.

Playmobil-gesprek

Vandaag kwam de bevestiging binnen dat ik als (zelfstandig) docent ingeschreven sta in het Centraal Register Kort Beroeps Onderwijs! Een mond vol, maar ik ben er blij mee. Dat houdt in dat ik voor (particuliere/CRKBO) opleidingsinstituten BTW-vrijgesteld ben voor onderwijsactiviteiten.

21% BTW – WEG ERMEE!

(beschikbaar voor mooie klussen in het onderwijs/trainingen)

De weg van herstel is een route die in de praktijk bij Stichting EX IT is bedacht. Zoveel mensen, met welk verhaal ook, doorlopen hetzelfde proces ontdekten we in de praktijk.

Dit proces doorloopt 4 momenten (3 fasen):

1. Er is een incident, een gebeurtenis, een heftig ingrijpen in je leven…
2. De weg omlaag: De feiten onder ogen zien en niet meer ontkennen of bagatelliseren. Het is zo!
3. De weg in de diepte: Door de emoties heen, het heroriënteren, herpakken, om te komen tot acceptatie. Het is ‘goed’ zo. Er vrede mee vinden, weer vooruit kunnen kijken
4. De weg omhoog: De zon schijnt weer voorzichtig in je leven. En je bent op weg naar meer zonnestralen

In de les liet ik de studenten de weg van herstel doorlopen. Met een (spring)touw dat ze in een U-vorm op de grond neerlegden en één student startte bij een uiteinde. In tweetallen. Geen oogcontact, maar naast de ander gaan staan en deze begeleiden in het proces. Hoe werkt dat? Hoe voelt dat? Welke emoties mogen een plek hebben?

Opnieuw ben ik enthousiast over dit model. Het werkt! Het is krachtig!

Wil je er meer over lezen? In het boek “In ontwikkeling, pastorale bouwstenen voor je leven” staat dit model uitgebreid beschreven.